28.10.2016
06.11.2016

Aurore Dal Mas – Deserts

Tekst: Tom Nys

De presentatie “Deserts” van Aurore Dal Mas baadt in een weemoedig sfeertje. In het Fotomuseum bestaat ze uit een collectie fletse fotoafdrukken, op zowel gewoon printpapier, aluminium als op hoogwaardig papier, en een stuk tekst. Bij andere gelegenheden kwam er nog een geluidselement bij, alsook een gedeelte dat kan worden omschreven als een interactieve performance: bezoekers konden een nummer bellen en dan luisteren naar een kort verhaal dat een stem aan de andere kant vertelde.

We zien veel mannentorso’s zonder dat de hoofden in beeld zijn gebracht. Ze bewegen zich in al te gewone kamers – van hotels of bij hen thuis? Soms wordt alleen een deel van de ruimte getoond, met een onopgemaakt bed of een sofaleuning als bepalende delen. Als algemeen kenmerk treft het feit dat deze anonieme onderwerpen worden omfloerst door een computerschermoppervlak; het zijn bovendien geen loutere screenshots want ook vlekken en stof zijn mee gereproduceerd. Ook het doodse coloriet en hier en daar enige pixels geven aan dat deze beelden geen rechtstreekse registratie zijn.

Een aantal van de modellen heeft, voor zover dit goed kan worden gelezen, een air van schijnbare ongedwongenheid – rustend in een oude sofa, ontspannen op een bed of rechtopstaand – terwijl andere minder op hun gemak zijn. Enkelen liggen verwrongen op de grond of leunen in een hoekje. Het doet allemaal schraal aan, als momenten uit een seksuele uitwisseling via een cam of uit een louche, voyeuristische opname met een verborgen camera. Het verhaal aan de wand dat de foto’s begeleidt, brengt ons bovendien op een dwaalspoor: het gaat om een schrijnend relaas van een flirt.

“Deserts” is in feite het resultaat van een oproep die Dal Mas online deed, op zoek naar jonge mannen die hun naakte borstkas wilden tonen via een Skypegesprek, zonder verdere verbintenis of wederdienst. De verzamelde beelden vulde ze dan aan met vertelsels die even vaag voorkomen. Aldus bekomt de kunstenaar eerder de evocatie van een sfeer – van desperate, pijnlijke lust en van liefde in de schaduwen – dan een directe weergave.

Dit past voortreffelijk in de esthetiek die Aurore Dal Mas zich sinds geruime tijd eigen maakte. Haar onderwerpen komen nooit rechtstreeks tot ons; verschillende fotografische media hanterend en manipulerend, tracht ze ons te wijzen op de schoonheid van het gekwetste – zij het een landschap, een lichaam of een ziel. Dankzij technische alteraties, die zowel planmatig zijn bekomen of door het toeval werden gevormd, bekomt Dal Mas een beeldentaal analoog met de littekens op de huid van een geliefde.

 
© Aurore Dal Mas — Ultima
© Aurore Dal Mas — Deserts
© Aurore Dal Mas — Polvere