28.10.2016
06.11.2016

Hendrik Braet – Het Vlaamse Eclecticisme

Tekst: Tom Nys

 

Voor Hendrik Braet hoeft een mens welbeschouwd niet ver te reizen voor een zweem exotisme. Rondzwervend in zijn eigen Gent en in de Vlaamse regio is zijn blik immer ingesteld op kleurrijke ongerijmdheden en op de surrealiteit in het alledaagse. Zijn serie “Het Vlaamse Eclecticisme” is het sprekende bewijs van de rijkdom aan dergelijke zotternijen in zijn thuisomgeving. Braet werkt al enige jaren aan de reeks, die aanvankelijk zijn oorsprong kende in een blogrubriek over Gent waarvoor hij grappige beelden leverde die hij in de stad maakte. Zo ontwikkelde hij naar eigen zeggen een goed oog voor de aparte situaties die zich aandienen of zich rond hem voordoen.

Zijn onderwerpen zijn inderdaad steeds trouvailles in alle betekenissen van het woord; niet alleen vindt hij ze werkelijk op zijn dagelijkse trajecten of op uitstapjes – met de camera steeds nabij –, het gaat bovendien om bescheiden, visuele spitsvondigheden of kleine kwinkslagen. Vaak richt Braet zijn knipoog en zijn lens naar erg plaatsgebonden tradities, volk lokkende evenementen, en voor landgenoten herkenbare decors, alsook naar de bevolking die zich hiertussen onhandig navigeert. Hij gelooft wel in iets als een volkseigen cultuur, maar wil dit eerder positief benaderen. Spelend met de clichés countert hij bewust de negatieve beeldvorming die bijtijds over de regio wordt gehangen.

Dat zou een verklaring kunnen zijn voor de typische overvloed aan kleuren in Braets oeuvre, die zonder meer aanstekelijk werkt. Daarenboven toont hij zich sterk in het zoeken naar kleurverbanden die hij in een beeld brengt, op de wijze waarop bijvoorbeeld op een bepaalde foto de metaaltinten en het felblauw van een klassieke Citroën 2CV – het bekende geitje – resoneren in het coloriet van het symbolische monument Atomium en het hemelruim op de achtergrond. Ook compositorisch zit alles netjes – zelfs in die mate dat enkele shots enigszins geconstrueerd overkomen. Nochtans vermijdt de kunstenaar iedere interventie of manipulatie.

Ook op contrasten zet Braet graag in; dat kan gaan om de vloekende textielprints van de rok van een oudere dame en het tafelkleed langs haar, of om vale en troosteloze architectuur die werd opgesmukt met frisse trompe-l’oeil muurschilderingen. Zoals zo vaak bij uitingen van volkscultuur is de aanwezigheid van kitsch groot, maar dat is net wat Braet lijkt aan te trekken. Bij hem werken al die excentriciteiten en bonte allegaartjes net als verkwikkende elixers, eerder dan als zuur azijn.

 l;
© Hendrik Braet
 
© Hendrik Braet
 
© Hendrik Braet